Leve het Leven van Nikolaj Erdman

Onze volgende najaarsproductie ‘ Leve het Leven ‘ is een intelligent geschreven en eigenzinnige tragikomedie. Absurd en in de stijl van een goede vaudeville, neemt De Constleerende jullie mee in een draaikolk van groteske situaties die het verhaal telkens weer een nieuwe onverwachte wending geven. Nu eens extravagant of wreed, dan weer knettergek of poëtisch, maar vooral vreselijk…..menselijk. De lach als wapen om de absurditeit aan te klagen van het systeem, dat ons vaak als individu dreigt te verstikken.

Semjon is een onmondige, kleine man, die samen met zijn vrouw Maria en zijn schoonmoeder Serafima een blokappartementje betrekt. Hij is al jaren werkloos en de kinderloze familie leeft van wat Maria buitenshuis verdient. Semjon snakt naar een beetje aandacht, waardering en zelfrespect. Hij wil zich zo graag nuttig voelen en iets betekenen voor de maatschappij….. Wanneer ook zijn laatste hoop – een muzikale carrière – op niets uitdraait, besluit hij er een einde aan te maken. En kijk, plotseling wordt hij wel belangrijk voor de maatschappij! Mensen die zich vroeger niet om hem bekommerden, komen nu allemaal naar hem informeren. Niet dat het drukke bezoek dat hij krijgt, bedoeld is om hem van zijn daad af te brengen. Integendeel ! De intellectueel Aristarch, de femmes fatales Cleopatra en Raïsa, de postbode Jegor, de acteur Wiktor en de priester Elpidius strijken als aasgieren op hem neer! Allen willen ze dat Semjon zijn morbide plannen in hun belang ten uitvoer brengt. Zo zal zijn zelfmoord een symbolische daad worden, waar eenieder nog lang over na zal praten. Semjon, die hierdoor de rol van held en martelaar krijgt opgedrongen, vindt al snel zijn gevoel van eigenwaarde terug. Afgesproken wordt, dat hij de volgende dag na een gezamenlijk feestmaal aan zijn 'laatste reis' zal beginnen……

Over de auteur
Schrijvers, beeldende kunstenaars en componisten uit het Rusland van de twintigste eeuw hadden zich te houden aan de regels die het Stalinregime hen oplegde. Ook Nicolaj Erdman (°Rusland, 1902) werd een slachtoffer van het Stalinisme. Hij die door Maxim Gorki "de nieuwe Gogol" werd genoemd, verdween in de anonimiteit na het schrijven van slechts twee toneelstukken: "Het Mandaat" (1925) en "De Zelfmoordenaar" (1928). Hij werd gearresteerd en verbannen. Zijn toneelstuk 'De Zelfmoordenaar' vormde immers een regelrechte aanklacht tegen het Russische politieke bestel. De Culturele Propaganda-afdeling van Stalin keurde het stuk af "omdat het een schandelijk vertekend beeld van de Sovjet-werkelijkheid gaf". Het werd in Rusland dan ook nooit opgevoerd. In de jaren 30 werd niets meer van Erdman gehoord. Pas vanaf 1942 duikt zijn naam weer op in het Russische repertorium van film- en theatermakers. Een hoofdrol was voor hem echter niet meer weggelegd. Zijn latere toneelwerken behaalden nooit meer hetzelfde niveau. Voor het westen bleef hij tot aan zijn dood in 1970 zelfs totaal onbekend. En nochtans, de jonge Erdman was de rijzende literaire ster in het post-revolutionaire Rusland! "De zelfmoordenaar" werd pas in 1969 door Zweden voor het westerse publiek ontdekt. Het beleefde zijn Nederlandstalige première op 17 oktober 1981 in Frascati in Amsterdam.